وضعیت اتوبوس رانی تبریز
تاملی بر وضعیت خطوط اتوبوس های تندروی تبریز
امیر ثناجو/ روزنامه طرح نو/ چهارشنبه، 14 مهر 1395، شماره ی 908
چند سالیست که از راهاندازی مسیر اتوبوس های تندرو (BRT) میگذرد و چهره ی شهر را نسبت به سالهای قبلتر دگرگون نموده است. این طرح علاوه بر مزایای که داشته دارای مشکلاتی نیز میباشد که در این نوشتار تلاش بر این بوده تا برخی از این موارد به اختصار مطرح گردد.
سیستم اتوبوسرانی تبریز، یکی از قدیمیترین و بزرگترین سیستمهای اتوبوسرانی کشور میباشد. مهمترین اجزای این سیستم عبارتند از باجه های فروش شارژ، ناوگان اتوبوس ها، ایستگاهها و مبلمان شهری وابسته، چرخه ی پیاده وسوار سدن مسافرین، مسیر پیمایش، کادر اجرایی و مناطق تخت پوشش. حال به بررسی برخی از مسائل مربوط به این موارد پرداخته میشود.
باجه های فروش شارژ: تعداد و پراکندگی باجه های فروش شارژ در حد مطلوبی قرار دارد اما نکته ای که قابل ذکر است وجود کانکس بخش اداری شرکت واحد در حاشیه ی غربی چهارراه آبرسان میباشد. این کانکس در موقعیتی نامناسب قرار داشته و موجب آلودگی بصری گردیده است و حال پرسش اینجاست که چرا باید صرفا برای استقرار دو یا سه کارمند(آنهم بدون داشتن ارباب رجوع)، یک کانکس بزرگ در چنین موقعیتی از شهر نصب گردد؟ آیا بخش پایین روگذر آبرسان، نمیتواند جای مناسبی برای استقرار این کانکس و دیگر امور شرکت واحد باشد؟ شاید بهتر باشد که مسئولین امر اندکی به این پرسش ها بیندیشند!
ایستگاه های اتوبوس: ایستگاههای تازه ساخت مسیر BRT تبریز یکی از علامتهای سوال بزرگ برای مردم تبریز میباشد. ارتفاع سقف این ایستگاهها بالای سه متر بوده که در برابر تابش نور خورشید و بارش نزولات آسمانی هیچ تاثیری نداشته و عملا بود و نبود آن تفاوتی نمیکند. ورودی ایستگاه برای آقایان و بانوان مشترک بوده ولی با توجه به تفکیک جنسیتی در اتوبوس ها و ورودی های جداگانه ی آن، آقایان برای رسیدن به بخش مربوطه باید از میان خیل بانوان منتظر در ایستگاه عبور کنند. طراحی این ایستگاه ها به طوریست که مسافرین به صورت انبوه و نامنظم قرار گرفته و صفی برای سوار شدن تشکیل نشده و مسافرین بدون رعایت نوبت و آشفته وار سوار اتوبوس میشوند. این ایستگاه ها فاقد هرگونه زیبایی بصری و هویت بوده و آن را میتوان ترکیبی سرد و بی هویت از بتن و فولاد و میله های استیل دانست.
مامورین کنترل بلیت: متاسفانه اکثر افرادی که عنوان مامور کنترل بلیت انتخاب میشوند از لحاظ فرهنگی در سطح متوسط به پایینی قرار دارند و به همین دلیل برخی از آنها برخورد مناسبی با مسافرین نداشته و علت چنین رفتارهایی را مسئولیتی میدانند که به آنها محول شده! این برخوردها بعضا چنان شدت مییابد که حتی افراد متشخص نیز گاهی مجبور به مشاجره لفظی با این ماموران میشوند که این روند به مرور نتایج ناخوشایندی را به دنبال خواهد داشت. لازم است مسئولین امر، در انتخاب مامورین کنترل بلیت و آموزشهای لازم به آنان دقت بیشتری بنمایند.
در سالهایی دور که تعداد خودروهای موجود در شهر تبریز کمتر از اینها بود اتوبوسها عموما از خیابان امام تردد میکردند اما امروزه اتوبوس های مناطق زعفرانیه، میرداماد، رجایی شهر، شاهگلی، یاغچیان، پرواز و گلشهر، ولیعصر، فرهنگشهر و نگین پارک از طریق چایکنار رفت و آمد مینمایند. با توجه به اینکه بیشتر بافت مسکونی، اداری و تجاری شهر در اطراف خیابان امام متراکم است و افرادی که در جنوبشرق و شرق تبریز زندگی میکنند برای تردد در این خیابان، مجبور هستند در ایستگاه راهنمایی از اتوبوسهای BRT پیاده شده و باقی مسیر را با تاکسی طی کنند و نیز بلعکس؛ که این امر موجب تحمیل هزینه اضافی به مردم و نیز افزایش ترافیک تاکسی ها در منطقه های راهنمایی و آبرسان و شلوغی بسیار زیاد این مناطق شده است. بنابه آنچه که گفته شد به نظر میرسد که باید در مسیر تردد اتوبوسهای مناطق یا دشده بازنگری صورت گرفته و اتوبوسهای این مسیر از طریق مسیر BRT تردد کنند. اینکار علاوه بر کاهش زمان سفر ساکنین این منطقه به خیابان امام و بازار، موجب کاهش ترافیک و شلوغی در نواحی راهنمایی و آبرسان و نیز تعادل در تعداد مسافرین اتوبوسهای BRT خواهد شد. در اینصورت با توجه به کم بودن مسافرین حاشیه ی چایکنار، میتوان چند اتوبوس در مسیر بازار- راهنمایی راهاندازی نمود. اجرای این تغییرات، میتواند پیامدهای مثبت فراوانی در شهر داشته باشد.
با توجه به وضع فعلی سیستم اتوبوسرانی تبریز و نزدیکی به مناسبت بزرگ تبریز 2018، نیاز به بازنگری در ساختار این سیستم و رفع مشکلات آن ضروری به نظر میرسد و امید است مسئولین شهری در کنار رسیدگی به هزاران مورد مرتبط دیگر با این مناسبت بزرگ، به سیستم حمل و نقل عمومی نیز رسیدگی نمایند!.
- دسته: یادداشت ها