کاش مـــن حــافـظ شــوم تـــــا آب رُکـن آباد را
از زُلال حــومــــه ی شــــیراز پنجــشــیر آورم
یا بگیـــرم مشـــتِ خــاکی از مــــزار حضرتش
درکنـــــار نــاصــر خــســرو بـه پـــامیــر آورم
تا سخن سر می کنم ســودای طــوسم مـی بـــرد
یــا مـــزاج طــبع را پــــهــلــو زده زیــر آورم
مـی روم تـــا کهــکــشان لــطـف مــاوای غزل
قــصه ی حماسه را ســــوغــات شمشــیر آورم
کُـهنـه گــویــی هــا و نــو سنجـی یا ران قــدیـم
هـر دو را با چنــد فـــریادی درایـن شــعـر آورم
شاید اکـنون واژه هـایـم بیشـــتر فــرسـوده است
پیــش اربــاب ســخـن فــریـــــاد تکبیـــر آورم

سهيل ساماني